Op deze zeer grijze en mistige dag gingen de jagers weer op pad. Jilles en Sylvia, Lennard en Arno, Cok, Boudewijn en Piet en Maarten gingen de uitdaging aan. Len en Lia zouden dit keer de vos zijn. Het was nog even spannend of het wel door zou kunnen gaan want de eerste echte sneeuwbui zou roet in het eten kunnen strooien. Gelukkig viel dat allemaal reuze mee.
Jan, onze voorzitter, zou de honneurs op de club waarnemen en had de inkopen gedaan voor de afterparty. Snert, roggebrood met spek en glühwein. Ook de 2 lekkere rollades ingeslagen om als prijs te kunnen uitreiken. Maar daar moest wel eerst voor gestreden worden. Len had ook een prijs beschikbaar gesteld.(THX)
Len had als vos aangegeven dat er in een ruim kwadrant gezocht kon worden en Cok had dat mooi op papier gezet als hulpmiddel en er 5 kopietjes van uitgeprint. Om 12.00 uur kwamen de eerste jagers binnen druppelen. Eerst maar aan de koffie en alvast wat strategische oefeningetjes doen, want zo’n peildoos blijft een geheimzinnig ding hoor.Het was inmiddels druk geworden op het Dok want blijkbaar was daar een Kerst evenement gepland.
Na het invullen van de km beginstanden (het gaat ook vandaag weer om de minst gereden kilometers en het vinden van de vos natuurlijk) ging precies om 13.30 uur de vos de lucht in op 3.622Mhz. (5 watt was niet voldoende voor een goed hoorbaar signaal dus werd deze door de vos opgeschroefd naar uiteindelijk 30 watt) Er moest eerst gepeild worden en de kompas meting op de kaart uitgezet worden. Natuurlijk ging dat om allerlei redenen mis (moeten we maar eens goed gaan oefenen t.z.t.). Ik had achteraf het ook helemaal niet goed gedaan.
Oké, op pad. Ik ben eerst buiten Hellevoetsluis gaat peilen om een richting te krijgen, dat werd toch richting de dam met mijn verkeerde kompaspeiling in het achterhoofd en daar kan je eigenlijk alleen maar doorrijden. Een stop verder kwamen Boudewijn en Piet mij achterop, dat zag er dus goed uit. Maar na even aandachtig te luisteren koos ik er snel voor om terug te rijden. Na wat veilige peilstops gaf de peildoos aan dat het signaal het hardst klonk uit de richting van Oostvoorne. Tja en toen werd het lastig, dat gebied wordt doorkruist met smalle landweggetjes en ik heb ze geloof ik allemaal gehad. Wat een ellende, de zijkant van mijn Dustertje onder de blubber en het signaal verschilde bij iedere stop. Ik weet nu ook de Bieberbunker te vinden. Ik heb een aantal punten wat vaker gezien dan me lief was en begon toch te vermoeden dat dit een lastige zou worden. Om 15.30 uur begon ik de moed te verliezen en was inmiddels aan de rand van de woonwijk van Oostvoorne aangekomen. Daar nog maar eens peilen, het signaal bleef hardnekkig richting water aangeven. In Oostvoorne nog 4 keer gestopt en uiteindelijk kwam ik uit op de zeeweg of dijk. Die stopt een keer en mij restte alleen nog maar om deze uit te rijden en zowaar, een auto met een grote antenne op het dak. Gevonden om 15.58 uur! Len blij want hij vertelde dat hij zich toch wat zorgen had gemaakt. Ik was de enige die de vos had gevonden. Was het dit keer te moeilijk, speelde de mist een rol. Man, 42 km gereden en 2,5 uur verder, dat was veel te veel! Ik zou het gauw gaan horen want Len pakte gelijk zijn spullen in en gaf aan naar het Dok te gaan.
Daar zaten alle jagers al aan de snert en kwamen de verhalen los, Lennard en Arno hadden zelfs Ouddorp aangedaan. Piet vertelde dat zij het signaal helemaal niet meer hoorde op een bepaald moment. Tja, blijft lastig zo’n jacht. Ik kreeg de dagprijs uitgereikt, Len en Lia en Jilles en Sylvia de rollades, top gedaan! Nakeuvelend ging iedereen om 17.30 uur huiswaarts. Ik wil iedereen bedanken die deze jacht weer mogelijk hebben gemaakt. Bij de volgende zijn er weer nieuwe kansen.
73 PD1MVB Maarten van Brakel.
